Spis treści
Ma i Jack, matka i jej pięcioletni syn – mieszkają w małym pokoju, który jest dla nich całym światem. Nie mają okien, mały świetlik w dachu pozwala im oglądać tylko niebo. Jack nigdy nie widział nic poza tym pokojem, przebywa w nim od urodzenia, a mama utrzymuje dziecko w nieświadomości, że poza pokojem nie ma nic.
Ich życie w izolacji upływa na rozmowach, jedzeniu, oglądaniu telewizji i… na nocnych wizytach mrocznego „Dużego Nicka”. Matka zajmuje się też edukacją synka, cierpliwie objaśnia mu zawiłości ich życia, przez długi czas ukrywając przed dzieckiem brutalną prawdę.
Znakomite role i entuzjastyczne recenzje
Film stał się sławny, otrzymał wiele nagród i zebrał setki entuzjastycznych recenzji. Był nominowany do Oscara 2016 w 4 kategoriach: najlepszy film, najlepsza aktorka pierwszoplanowa (Brie Larson), najlepszy reżyser (Lenny Abrahamson) i najlepszy scenariusz adaptowany – tylko Brie Larson otrzymała Oscara dla aktorki pierwszoplanowej za rolę w tym filmie. Wcześniej Brie Larson za rolę matki została nagrodzona Złotym Globem oraz prestiżową nagrodą BAFTA.
Reklama mojej książki o wizerunku w pracyBrie Larson i Jacob Tremblay są znakomici w rolach matki i syna, ich brawurowe aktorstwo zachwyciło publiczność i krytyków na całym świecie. Reżyser zaryzykował i oddał pierwszą połowę filmu wyłącznie tym aktorom. Wydawałoby się, że taka kameralna opowieść filmowa, w której mamy tylko dwóch nieznanych aktorów zamkniętych w jednym małym pokoju, nie będzie miała szans na uznanie Amerykańskiej Akademii Filmowej, gdzie największe powodzenie mają filmy efektowne, zrobione z rozmachem i gwiazdorską obsadą.
Teraz napiszę pokrótce streszczenie tego filmu (uwaga spoiler!), więc jeżeli lubisz wiedzieć dokładnie, na co idziesz do kina, to czytaj dalej 🙂
Matka i syn uwięzieni w pokoju
Ta tragiczna opowieść oparta na faktach jest historią matki i syna przetrzymywanych przez niezrównoważonego psychicznie porywacza. Ma – tak nazywana jest matka – została przez niego uprowadzona jako siedemnastoletnia dziewczyna i po dwóch latach zaszła z nim w ciążę.
Kiedy urodził się Jack, Ma postanowiła nie mówić całej prawdy o ich losie, nie chciała wychowywać go w poczuciu uwięzienia i krzywdy. Opowiadała mu wymyślone historie, że ludzie, których ogląda w telewizji, nie są prawdziwi, że prawdziwi są tylko oni Ma, Jack i Duży Nick, a cały świat to właśnie ich pokój: zlew, ubikacja, wanna, kuchenka, stół i krzesła.
Za ścianami nie ma nic oprócz Dużego Nicka, który wieczorami wkrada się do ich pokoju. Ma usiłuje chronić dziecko przed widokiem ich dręczyciela i podczas jego wizyt zamyka synka w szafie. Jack wyrósł na bystrego chłopczyka i tuż po jego piątych urodzinach Ma odważyła się wyjawić mu prawdę o ich smutnym losie.
Miłość matki i syna
W filmie widzimy liczne zbliżenia na matkę i dziecko, ich relacje są pełne miłości i wzajemnej troski, co pewien czas matka nie wytrzymuje i wybucha złością, którą stara się za wszelką cenę opanować. Wie, że jest jedynym oparciem dla Jacka, ma również nadzieję, że Jack jest już na tyle rozumny, że pomoże im uwolnić się od Dużego Nicka. Ma opracowuje rozpaczliwy plan ucieczki, którego powodzenie zależy wyłącznie od sprytu i opanowania pięcioletniego dziecka.
Realizacja planu ucieczki ma wyjątkowo dramatyczny przebieg – to że się powiódł, było cudem. Jack wykazał się niezwykłym jak na swój wiek refleksem i odwagą, miał też szczęście, że szybko spotkał odpowiednich ludzi, którzy zrozumieli, że jest poważnym niebezpieczeństwie i szybko podjęli odpowiednie działania. Trzeba przyznać reżyserowi, że znakomicie poprowadził kulminacyjne sceny tego filmu, trzymają widza w napięciu i są naprawdę wzruszające.
Trauma i powrót do normalnego życia
Na tym jednak film się nie kończy, jak to przeważnie bywa przy ekranizacji podobnych historii. Druga jego część pokazuje sytuację matki i dziecka po powrocie do normalnego życia, które przecież jeszcze długo nie może być dla nich zupełnie normalne. Żyli kilka lat w całkowitym odosobnieniu, Ma utraciła najlepsze lata swojej młodości, a Jack po raz pierwszy zobaczył prawdziwy świat i musiał zacząć uczyć się wszystkiego od podstaw.
Teraz z małego, dusznego pokoju wkraczamy na ulice, do szpitala i do domu rodzinnego Ma. Pojawiają się lekarze, sąsiedzi i oczywiście dziennikarze, którzy przyczyniają się do załamania nerwowego matki. Trauma po tylu latach więzienia jest widoczna, a jej relacje z rodzicami stają się napięte. Po chwilach radości z uwolnienia się z rąk porywacza cała rodzina przechodzi kryzys.
W najtrudniejszym momencie matce z pomocą przychodzi syn. Jack ma tylko pięć lat, ale przez lata izolacji, kiedy byli zdani tylko na siebie, wytworzyła się między nimi ogromna więź i miłość, która staje się dla nich ratunkiem.
Brie Larson – następczyni Meryl Streep
Amerykanka z Kalifornii Brie Larson (ur. 1989) właściwie nazywa się Brianne Sidonie Desaulniers i była już aktorką jako dziecko, debiutowała w wieku 9 lat w telewizyjnym programie Jay’a Leno „The Tonight Show”. Obecnie Brie jest nie tylko aktorką, zajmowała się też reżyserią, a w 2005 roku jako wokalistka nagrała swoją pierwszą płytę. Dzięki kreacji w filmie „Pokój” zdobyła uznanie światowych krytyków, a Robert Redford uznał ją za następczynię Meryl Streep.
Jacob Tremblay – dziecięca gwiazda Hollywood
Niemniej ważną gwiazdą filmu „Pokój” jest urodzony w 2006 roku Jacob Tremblay, który mimo młodego wieku już został uznany za aktorskie objawienie Hollywood. Ten film mógł odnieść sukces tylko wtedy, jeżeli aktor grający pięcioletniego Jacka będzie naprawdę dobry, ponieważ jego rola jest bardzo złożona psychologicznie, trudna emocjonalnie i dla dziecka na pewno była bardzo wyczerpująca. Oglądając go na ekranie, od razu wiemy, że mamy do czynienia z utalentowanym aktorem. Potrafi pokazać na ekranie wszelkie niuanse, jest naturalny i zachowuje jednocześnie chłopięcy wdzięk.
„Pokój” (Room) film 2015
- Reżyseria Lenny Abrahamson
- Produkcja USA, 2015 rok
- Gatunek: dramat obyczajowy, thriller, dramat psychologiczny
- Czas trwania filmu: 118 minut
Obsada
- Brie Larson
- Jacob Tremblay
- Joan Allen
- Sean Bridgers
- William H. Macy
- Tom McCamus
- Amanda Brugel, i inni.
Dodaj komentarz