Spis treści
Film fabularny dla dzieci o siedmioletniej Soni, która odwiedza nową koleżankę i zostaje u niej na noc. Dla małej dziewczynki pierwsza noc w nieznanym domu, wśród obcych ludzi jest wielkim przeżyciem. Film świetnie pokazuje z pozycji dziecka jej relacje z otoczeniem i reakcje na nowe zdarzenia.
Melancholijna i bajkowa stylistyka filmu miesza się z realnym życiem Soni, która mieszka w małym miasteczku na północy Szwecji i wychowywana jest tylko przez ojca Lapończyka. Śnieżna aura i świąteczna, religijna atmosfera zbliżającego się Dnia Świętej Łucji dodaje filmowi dodatkowego uroku.
Dzień Świętej Łucji – szwedzka tradycja
Szwecja jest krajem, w którym tradycja Dnia Świętej Łucji przypadającego na 13 grudnia jest wyjątkowo pielęgnowana, a dla dziewcząt może mieć szczególne znaczenie, ponieważ wiele z nich przebiera się wtedy za świętą Łucję. Zakładają na głowę błyszczące wianki, które czasem są przystrojone zapalonymi świecami.
Reklama mojej książki o wizerunku w pracyFabuła filmu nawiązuje do tego święta: dzieci uczą się w szkole tradycyjnej adwentowej wyliczanki (13 grudnia jest jednocześnie pierwszym dniem adwentu), Sonia podziwia dziewczyny w autobusie ze świecącymi przepaskami na głowie, a w domu koleżanki czeka na nią tradycyjna uczta, którą Szwedzi organizują w wigilię Dnia Świętej Łucji.
Nowa koleżanka i jej magiczne mieszkanie
Celestyna jest nową uczennicą w szkole Soni. Od razu zwraca na siebie uwagę, ponieważ ma ciekawe imię i nazwisko oraz przepiękną burzę rudych, kręconych włosów. Każdy dorosły będzie się zachwycał takimi włosami, ale dzieciaki uznają Celestynę za „inną” i się z niej naśmiewają.
Dziewczynka jednak nic sobie z tego nie robi, jest odważna, pewna siebie, a może nawet nieco zarozumiała. Dziewczynki szybko nawiązują kontakt i Celestyna zaprasza Sonię do siebie na noc.
Spędzanie nocy u koleżanki, to klasyczna sytuacja w dzieciństwie i na pewno większość z nas zna to z autopsji. Można się wtedy do woli wygłupiać, ale oczywiście trzeba się pilnować, żeby nie przeszkadzać rodzicom. Celestyna jest energiczna, dominuje nad cichą i nieco speszoną Sonią, która czuje się nieswojo w obcym, ale fascynującym mieszkaniu.
Muszę przyznać, że mnie samą zafascynował jego wystrój, sprzęty i dobór kolorów, zwłaszcza śliczne tapety 🙂 Pełno w nim ludzi i zwierząt, bo oprócz rodziców Celestyny, jest jeszcze jej starszy brat, pochodząca z Holandii babcia, dwie świnki morskie i stary, schorowany piesek z bolesnym guzem na głowie.
Kiedy zapada noc, Sonia ma senne wizje, w których ożywają niektóre sprzęty i zabawki. W szafce pod zlewem znajduje dwa borsuki, jej ulubione pluszaki, które teraz kłócą się między sobą i noszą fajne czerwone kalosze. Celestyna gdzieś zniknęła i Sonia musi za wszelką cenę ją odszukać, żeby odzyskać kartkę z numerem telefonu do taty. Oczywiście wszystko dobrze się kończy, a rano obie dziewczynki odnajdują się w kryjówce pod kuchennym zlewem.
Ciekawie opowiedziana bajkowo-realistyczna historia, znakomita dla dzieci. Dorosłych jej uproszczona fabuła może nieco znużyć, ale urokliwa scenografia filmu i nastrój magicznego snu każdemu powinny się spodobać.
„Sonia” (Siv sover vilse) 2016
- Reżyseria Catti Edfeldt i Lena Hanno
- Produkcja: Szwecja, Holandia 2016
- Gatunek, kategoria: film fabularny dla dzieci, kino familijne
- Czas trwania filmu: 79 minut
Film dla dzieci od ilu lat?
Film ma nieskomplikowany scenariusz i uproszczone dialogi, więc pewnie mogłyby o obejrzeć dzieci już w wieku 5-6 lat, chociaż bohaterki filmu mają 7 lat. Scenariusz filmu został napisany na podstawie książki dla dzieci autorstwa popularnej szwedzkiej pisarki Piji Lindenbaum „Sonia śpi gdzie indziej” – jej polskie wydanie ukazało się w 2013 roku w tłumaczeniu Katarzyny Skalskiej, w Wydawnictwie Zakamarki.
Obsada
Astrid Lövgren (Sonia), Lilly Brown (Celestyna), Henrik Gustafsson (ojciec Soni), Sofia Ledarp (matka Celestyny), Barry Atsma (ojciec Celestyny), Valter Skarsgård (brat Celestyny), Annemarie Prins (babcia Celestyny), Mirja Burlin (nauczycielka).
Obsada – polski dubbing
Amelia Natkaniec, Julia Kołakowska-Bytner, Joanna Bach-Żbikowska, Malwina Jachowicz, Lidia Sadowa, Leszek Zduń, Waldemar Barwiński, Elżbieta Gertner, Agnieszka Kulikowska, Miłosz Kąkel.
Polecane filmy fabularne dla dzieci
- „Jak zostać kotem” kino familijne. Kevin Spacey i Christopher Walken
- „Kacper i Emma jadą w góry” ciekawy norweski film familijny dla dzieci o wyprawie w góry
- Film familijny o nauczycielu zamienionym w żabę i dziewczynce, która go uratowała. „Pan Żaba” recenzja
- „Nowe przygody Aladyna” 2016 zwariowana komedia francuska niekoniecznie dla dzieci. Recenzja filmu
- „Siedem minut po północy” film fantasy, dramat obyczajowy o samotnym chłopcu. Recenzja
Dodaj komentarz