Biografia Oriany Fallaci, gwiazdy światowego dziennikarstwa. Książka, opis, recenzja

Piękna, bardzo kobieca, wytrwała i mądra, bardzo zdolna i ambitna, harda i nieustępliwa. Zachwycająca i budząca respekt. Taka była Oriana Fallaci. Mężczyźni zachwycali się nią, ale jednocześnie jej nienawidzili – bo jak to możliwe, żeby kobieta była aż tak dobrą dziennikarką? Lepszą od mężczyzn, wytrwalszą i odnoszącą bardziej spektakularne sukcesy niż cała rzesza dziennikarskiego świata. Zwłaszcza w samych Włoszech była solą w oku wielu kolegów po fachu. Polecam świetną biografię „Oriana Fallaci. Portret kobiety” Christiny de Stefano.

Historia o niej nie zapomni

Oriana Fallaci zmarła na raka w 2006 roku w wieku 77 lat. Nie dokończyła bardzo ważnego dla niej dzieła – sagi swojej rodziny, udało jej się za to włączyć aktywnie w kampanię przeciwko terroryzmowi, który po ataku na World Trade Center 11 września 2001 roku miał wyjątkowo przerażające oblicze.

Była radykalna w swojej niechęci wobec religijnych fanatyków, tępiła też wszelkie przejawy dyskryminacji, niesprawiedliwości i nietolerancji. Robiła to skutecznie, jej głos był słyszalny na całym świecie, czytali i komentowali jej słowa najważniejsi politycy i przywódcy wielu państw – oni liczyli się z jej zdaniem. Była sławna i umiała tę sławę wykorzystać.

Biografia Oriany Fallaci

Niezłomna kobieta sukcesu

Dorastała we Włoszech w czasie II Wojny Światowej w biednej rodzinie, która jednak miała dwie istotne cechy mające ogromny wpływ na przyszłość Oriany: jej rodzice nałogowo czytali książki i mieli bogatą bibliotekę oraz byli czynnie zaangażowani we włoski ruch oporu. Polityka i literatura była obecna w jej życiu od samego początku – czytała więc bez umiaru i już jako nastolatka brała udział w akcjach przeciwko faszystom.

Marzyła o tym żeby zostać wielką pisarką, a dziennikarstwo miało być tylko przepustką do świata literatury. Stało się jednak inaczej – owszem napisała kilka całkiem udanych powieści jak np. „Penelopa na wojnie” czy „List do nienarodzonego dziecka”, ale to jej artykuły prasowe i eseje polityczne rozsławiły jej imię.

Najsłynniejsza dziennikarka na świecie

Początki kariery dziennikarskiej Oriany były klasyczne, typowe dla dziennikarki-kobiety. Pisała drobne reportaże i artykuły do lokalnych rubryk o bieżących wydarzeniach społecznych i obyczajowych. Dzięki wujkowi, który pracował w znanym włoskim dzienniku, udało jej się wydrukować kilka dłuższych tekstów.

Jej talent został zauważony, ale przydzielano jej tematy związane z filmem – najpierw włoskim, a później światowym. Zrobiła wywiady z najważniejszymi gwiazdami filmowymi lat 60’ – m.in. z Paulem Newmanem, Seanem Connerym czy Ingrid Bergman.

To już można było uznać za wielki sukces, rozmawiała przecież z największymi sławami, mieszkała w Hollywood i przyjaźniła się z najbardziej pożądaną śmietanką towarzyską świata.

Ale to było za mało. Przełomowym momentem w jej życiu był wyjazd na wojnę do Wietnamu i znakomite wojenne reportaże, które zachwyciły opinię publiczną. Od tego czasu zajmowała się głównie polityką, wojną i nierównościami społecznymi, te tematy zarezerwowane przedtem tylko dla mężczyzn, pozwoliły jej stać się słynną Orianą Fallaci, która była autorką wielu wywiadów z najbardziej wpływowymi politykami świata, m.in. z ajatollahem Chomeinim, szachem Iranu, Jasirem Arafatem, Indirą Gandhi, Goldą Meir czy Muammarem Kadafim.

Potrzeba miłości

Poszukiwanie prawdziwego mężczyzny

Wzorem był dla niej ojciec Edoardo Fallaci – twardy, odważny, honorowy, walczący za ojczyznę, który torturowany w więzieniu nie wydał swoich kolegów. Takiego mężczyzny szukała w swoim życiu. Nie znalazła go. Miała ich wielu, liczne romanse i kilka poważnych związków, żaden jednak nie przetrwał, wszystkie rozpadły się przeważnie po burzliwych kłótniach. Oriana nie miała łatwego charakteru, była niezależna do bólu, uparta i waleczna, ale też piękna i seksowna, więc złamała niejedno serce.

Jej serce też było kilka razy złamane. Okazało się, że ta silna kobieta jest wyjątkowo wrażliwa i potrzebuje czułości tak bardzo, że może się zupełnie zatracić w miłości, poświęcić swoją karierę i upokorzyć się. Taka właśnie była jej pierwsza miłość – ona sprawiła, że Oriana załamała się i straciła na długi czas nadzieję, że ktoś ją jeszcze zainteresuje. Ta najsłynniejsza na świecie dziennikarka nie zaznała rodzinnego szczęścia i nie miała dzieci, chociaż bardzo ich pragnęła.

Wątki osobiste są wyjątkowo ciekawe w biografii Christiny de Stefano „Oriana Fallaci. Portret kobiety” – słynna dziennikarka ukazana jest w niej jako kobieta niezłomna i bezkompromisowa, która pomimo męskiego zawodu, jakim było wtedy (i nadal pewnie jest) dziennikarstwo wojenne, pozostała bardzo kobieca, czyli… wrażliwa i bezbronna wobec przeciwności w życiu uczuciowym.

Christina de Stefano „Oriana Fallaci. Portret kobiety”, tłumaczyła Alina Pawłowska-Zampino, Wydawnictwo Sonia Draga 2014

Życiorysy kobiet z pasją, wywiady, biografie

1. Autoportret pisarki: Danuta Noszczyńska. Dzieciństwo, trudne początki i spełnienie marzeń
2. Inspirujące cytaty o znanych kobietach, aktorkach i gwiazdach, o sukcesie, sławie
3. Aneta Nehring: architektura, rodzina i Feng Shui w domu
4. Agnieszka Śnieżek, koszykarka, zawodniczka Ślęzy Wrocław. Sylwetka wrocławskiej sportsmenki
5. Autoportret blogerki: Monika Skrobol „Bajka o tym, jak książki zmieniają życie”

Podobne artykuły

Jak retuszuje się zdjęcia modelek? Książka o anoreksji nastolatek „Nastolatki na głodzie” Ania Kuczyńska, polska projektantka mody. Sylwetka, biografia. Fragment książki Pisarski duet: Monika Magoska-Suchar i Sylwia Dubielecka, historia twórczej przyjaźni